Wereldburger Neal Walden Black heeft zwerversbloed in zijn aderen. Opgegroeid in Noord-Carolina leek hij daarna nog moeilijk ergens te aarden. Hij reisde van Texas naar New York en via een omweg in Mexico naar Europa, waar hij in Frankrijk een voorlopige thuishaven vond. Zijn multiculturele achtergrond en reiservaringen vonden een weerslag in zijn muziek en in de productie van talrijke albums, en dat is sinds zijn titelloze debuut "Neal Black and the Healers" uit 1993, ongeveer een zevental samen met The Healers. In zijn bluescarrière sloot hij vele vriendschappen zodat op elk album hij gewend is om prestigieuze gasten te ontvangen en dus is het deze keer nog steeds het geval. Want op zijn nieuwste "A Little Boom Boom Boom", zijn 12ste album voor Dixiefrog Records, dat achtereenvolgens werd opgenomen in Frankrijk, Duitsland en Tennessee (Nashville), en werd gemasterd in Studio l'Entresol d'Aubervilliers, wordt hij opnieuw omringd met briljante muzikanten: Fred Chapellier, Robben Ford, Nico Wayne Toussaint en Tommy Schneller. Ik laat een aantal andere namen op drums, saxofoons, trompet of piano achterwege, waarvan ik de namen op de albumhoes heb laten ontdekken. Laten we niet vergeten dat sommige van hen spelen met Popa Chubby, Mason Casey, Big Ed Sullivan of Ahmad Jamal... dat wil zeggen hoeveel Neal altijd beroemde gasten in zijn buurt heeft, en dat is meteen een plus voor het niveau van het album. Maar we mogen zeker ook zijn eigen trouwe muzikanten die hem begeleiden niet vergeten: Mike Lattrell op piano en Hammond orgel, Abder Benachour op bas en Natan Goessens op drums, zijnde The Healers.

Neal Black is afkomstig uit San Antonio, TX, maar woont al sinds 2004 in het zuiden van Frankrijk, vanwaar hij door Europa tourt. Hij vliegt nog regelmatig terug naar de USA voor optredens en als producer, songschrijver en gitarist voor andere artiesten. Ook zijn muzikanten bij The Healers zijn allemaal Amerikanen die in Europa wonen. Op 12 jarige leeftijd werd hij gegrepen door de blues van Johnny Winter. Iedere gelegenheid greep Black aan om te spelen en te leren. Hij studeerde 2 jaar jazz aan het Southwest Guitar Conservatorium in San Antonio, daar kreeg hij les van o.a. Jackie King, Lenny Breau, Herb Ellis en Barney Kessell. In de jaren ‘90 verhuisde hij naar NY, richtte The Healers op, waar hij een behoorlijke reputatie mee opbouwde. Hij werkte er samen met Joan Osborne, the Holmes Brothers en Poppy Chubby. Hij tourde intensief met Johnny Johnson en Jimmy Dawkins in Europa. Sinds 1993 maakte Neal dus tal van albums voor het Franse Dixiefrog label, er is geen enkele artiest die langer bij dit label zit dan hij. Ze zullen zich beiden wel heel goed voelen bij deze samenwerking anders had deze nooit zo lang geduurd. Met "A Little Boom Boom Boom" was het al van 2014 geleden dat er nog een nieuw album met zijn Healers verscheen. Het wachten is nu voorbij, want sinds enkele maanden is deze plaat al te koop.

Op 2 covers na van Bobby Charles, "Why Do People Act Like That" en Jimmy Dawkins, "All For Business", schreef songwriter Neal Black alle bluesteksten, waarin hij beelden en emoties met elkaar verweeft. Aan variatie geen gebrek op dit nieuwe album, al vormt de blues uiteraard weer de hoofdmoot maar er komen net zo makkelijk jazzy invloeden, Spaghetti Western en jazzrock geluiden voorbijzetten. De opener "Don’t Follow Me There" is een funky blues en horen we meteen Neal’s virtuoos gitaarspel en zijn doorleefde gromzang. De schurende harmonica van Nico Wayne Toussaint is te horen in de stuwende shuffle "Why Do People Act Like That". Anderzijds horen we in de slowblues "All For Business" opnieuw knallend gitaarwerk, maar nu is Robben Ford aan zet. Na de stuwende shuffle "Green Bean Swing" dat meer jazzy getint is, krijgt het semi-akoestische "Never Been Lucky", dat door toedoen van de desolaat klinkende harmonica, een behoorlijk Spaghetti Western gehalte. Wanneer hij voor de Resonator kiest levert dit ruwe parels op zoals het instrumentale "Shoeshine Shuffle", met een denderende bijdrage van Nico Wayne Toussaint op harmonica. Black’s rauwe zang neemt soms de stemkleur aan van Tom Waits, elders klinkt hij alsof hij wekenlang in een mijnschacht heeft vastgezeten. Stem en gitaarspel passen zich aan bij de stemmings- en genrewisselingen. Zo horen we in het soulvolle "Saints Of New Orleans" Neal met een best opmerkelijke zang, naast prima gitaarwerk van Fred Chapellier. Neil Black blijft ons verrassen en verbazen met zijn onberispelijke solo's. Het meesterschap van het instrument ontsnapt des te meer aan de aandacht omdat het deel uitmaakt van onberispelijke melodieën die ook zijn zeer bijzondere stem benadrukken. Maar ook zonder woorden weet Neal Black een verhaal te vertellen. Zo kan het instrumentale "Alabama Flamenco" voor een soundtrack doorgaan, waarin de emotionele omzwervingen van Neal Black in kaart worden gebracht: gevoelvol, avontuurlijk en bezinnend, alles omgewoeld in het spanningsveld van zijn leven, in dit nummer vecht Neal dan ook een duel uit met Fred Chapellier. De conclusie is dat Neal Black & The Healers met deze "A Little Boom Boom Boom" misschien wel aan hun beste album toe zijn.